W początkach 1998 r. minęło 15 lat od utworzenia parafii najpierw Błogosławionej, a obecnie Świętej Jadwigi Królowej. Cztery lata temu, jesienią zmarł pierwszy proboszcz naszej parafii, ks. Stanisław Wojno. Rozpoczęte dzieło budowy kościoła oraz budowania wspólnoty parafialnej i integracji wiernych zamieszkujących osiedla Słoneczny Stok i Zielone Wzgórza, kontynuuje jego następca, ks. Andrzej Gniedziejko wraz z innymi kapłanami. Warto spojrzeć na te minione lata i przypomnieć przynajmniej okoliczności powstania parafii i początki budowy świątyni pod wezwaniem Świętej Królowej Jadwigi,
Przez wiele dziesiątków lat po ostatniej wojnie nie można było uzyskać w Białymstoku pozwolenia na budowę kościoła. Miasto się rozwijało, powstawały nowe dzielnice, przybywało mieszkańców, a komunistyczne władze województwa i miasta nie pozwalały na budowę świątyń. Wprawdzie zaraz po wojnie budowano kościół w Starosielcach, ale zaczęty on był jeszcze przed wojną i osiedle to nie należało wówczas do Białegostoku. Również kościół Niepokalanego Serca Maryi w Dojljdach, zaczęty zaraz po wojnie (1949 r.), był budowany właściwie poza obrębem ówczesnych granic miasta i w miejsce świątyni parafialnej, usytuowanej wcześniej przy obecnej ul. Ciołkowskiego, a spalonej przez ustępujące wojska sowieckie w 1941 r. Dopiero okres Solidarności zmienił nieco sytuację i można było wywalczyć pozwolenie na budowę nowej świątyni. Tak w Białymstoku w 1981 r. wywalczono pozwolenie na budowę kościoła św. Kazimierza, później nieco – Miłosierdzia Bożego, św. Jadwigi i św. Maksymiliana Kolbe.
Starania o budowę kościoła na osiedlu Słoneczny Stok podjął proboszcz parafii św. Stanisława BM i św. Andrzeja Boboli, ks. dziekan Stefan Girstun. Na terenie jego parafii bowiem w latach 70-tych zaczęto budować to wielotysięczne osiedle, a obok w planach było kolejne osiedle – Zielone Wzgórza. Wszystkie jednak starania musiały wówczas iść poprzez kurię arcybiskupią. Właściwie trzeba było myśleć o 2 kościołach dla obu osiedli. W tamtych jednak czasach uważano, że sukcesem będzie, jeśli się uzyska pozwolenie chociaż na jedną świątynię.
Na wniosek Kurii Arcybiskupiej w Białymstoku w dniu 10 maja 1982 r. doszło do uzgodnienia z wojewodą białostockim Kazimierzem Dunajem, że do planu budownictwa sakralnego na rok 1984 włączono kościół w dzielnicy Białystok – Starosielce – Marczuk z osiedlem Słoneczny Stok. Efektem tego były spotkania z zarządem Spółdzielni Mieszkaniowej Słoneczny Stok, najpierw ks. dziekana Girstuna, następnie również bpa Edwarda Kisiela, kanclerza kurii ks. Cezarego Potockiego oraz ks. Girstuna i ks. Stanisława Wojno. To ostatnie spotkanie z końca września 1982 r. wniosło pewną nadzieję na pomyślny rezultat starań. Dalsze starania w Urzędzie Miejskim o teren pod budowę kościoła prowadził ks. prób. Girstun. Odpowiednią dokumentację dotyczącą terenu, założeń projektowych kościoła i obiektów towarzyszących złożono 21 lutego 1983 r. W międzyczasie prowadzono rozmowy z proboszczem parafii św. Rocha, ks. prałatem Piotrem Maziewskim, który wyraził zgodę na przekazanie pod nową świątynię działki parafialnej (nr geodezyjny 2060) przy Szosie do Jeżewa (12 marca 1983). Urząd Miejski w dniu 28 marca 1983 r. wyraził zgodę na lokalizację kościoła w tym miejscu. Ks. prób. Girstun natomiast ogłosił konkurs na nową świątynię, o czym powiadomił Kurię Arcybiskupią 12 maja tego roku. Do wzięcia udziału w konkursie zgłosiło się 13 zespołów. Termin zgłoszenia projektów wyznaczono na 18 lipca. Do tego terminu wpłynęło 10 prac konkursowych, które po zaszyfrowaniu przedstawiono w dniu 31 lipca na posiedzeniu jury, składającego się z 5 przedstawicieli SARP-u i 4 przedstawicieli ze strony Kościoła. To grono pod przewodnictwem mgr inż. aren. Mieczysława Krzywca pierwsze miejsce przyznało i wytypowało do realizacji projekt inż. arch. Mariana Szymańskiego.
Trzeba zaznaczyć, że początkowo myślano o nadaniu temu kościołowi tytułu św. Maksymiliana Kolbe. Kuria Arcybiskupia jednak w dniu 13 maja 1983 powiadomiła ks. prób. Girstuna, że pierwszeństwo w otrzymaniu tego tytułu ma budujący się już kościół na Pietraszach, Ostatecznie na mocy specjalnego indultu prymasa Polski kard. Józefa Glempa z dnia 3 listopada 1983 r. kościołowi i parafii w osiedlu Słoneczny Stok nadano tytuł Błogosławionej Jadwigi Królowej. Troskę o sprawy związane z budową nowego kościoła bp. Kisiel zlecił już w kwietniu 1983 r. ks. Stanisławowi Wojno, wikariuszowi parafii w Starosielcach. Natomiast w styczniu roku następnego zaproponował mu stanowisko proboszcza nowej parafii, na co ten się zgodził.
Dnia 7 lutego 1984 r. bp. Kisiel wydał dekret erygujący parafię bł. Jadwigi, następnego dnia wystawił nominację na proboszcza ks. S. Wojno, a na jego współpracowników powołał ks. Jana Filewicza i ks. Jana Hołodoka, dotychczasowych wikariuszy parafii św. Andrzeja Boboli w Starosielcach.
W dniu 4 marca 1984 r. kanclerz Kurii ks. Cezary Potocki uroczyście ogłosił w kościele św. Andrzeja Boboli utworzenie parafii bł. Jadiwigi i kanonicznie wprowadził ks. Wojno w urząd proboszcza nowoutworzonej parafii. Od tego dnia parafia prawnie zaczęta istnieć. Wierni nowej parafii nadal gromadzili się w macierzystym kościele w Starosielcach, duszpasterze zaś nowego ośrodka duszpasterskiego nadal mieszkali na plebani poprzedniej swej parafii.
Wszelkie starania związane z budową nowego kościoła i organizacją parafii przejął teraz ks. Wojno. On też 30 marca 1984 r. podpisał warunkową umowę na działkę nr 2060, a 11 maja w Biurze Notorialnym podpisał akt własności tej działki pod kościół. Od początku kwietnia kupował i zwoził materiały na ogrodzenie działki pod kościół i obiekty towarzyszące i w dniach 16-18 tego miesiąca ogrodzono teren, a w Wielki Piątek (20 kwietnia) na placu przyszłej budowy kościoła postawiono wielki, 4 m wysokości, krzyż.
Pod koniec kwietnia rozpoczęto starania o budowę tymczasowej kaplicy oraz sal katechetycznych i mieszkań dla księży. W tym celu kupiono od Biazetu przy Szosie Północno-Obwodowej baraki do rozbiórki, z których z czasem pobudowano potrzebne, tymczasowe pomieszczenia. Na razie jednak życie religijne nowej wspólnoty parafialnej koncentrowało się w kościele św. Andrzeja Boboli, gdzie np. przez dwie ostatnie niedziele maja miała miejsce Pierwsza Komunia św. dzieci nowej parafii, a 3 czerwca -pierwsza, choć wspólna z parafią macierzystą – wizytacja pasterska, której dokonał bp Edward Kisiel.
Uroczystego poświęcenia placu pod budowę kościoła bł. Jadwigi Królowej dokonał bp Edward Kisiel, administrator apostolski archidiecezji w Białymstoku, w dniu 12 sierpnia 1984 r. Kazanie na tej uroczystości wygłosił ks. Tadeusz Krahel (tekst tego kazania opublikujemy w jednym z najbliższych numerów). Z placu tego rozciągał się widok na bloki osiedla Słoneczny Stok i rozkopany teren pod budynki osiedla Zielone Wzgórza. Na samym zaś terenie przeznaczonym pod kościół, na jego obrzeżu od strony południowej, trwała budowa „baraków”, tymczasowych pomieszczeń na kaplicę, sale katechetyczne i mieszkania dla księży. To wszystko już pod koniec 1984 r. stało się ośrodkiem życia duszpasterskiego i religijnego nowej parafii. Obok zaś w roku następnym zaczęto robić wykopy i budować nową świątynię pod wezwaniem bł. Jadwigi Królowej. W dolnym kościele już w jesieni 1988 r. zaczęto odprawiać nabożeństwa.
Ks.Tadeusz Krahel
Wielkie sprawy rodzą się w bólach i wiele kosztują.
Ta wielka sprawa kosztowała Ks. Stanisława Wojno życie.
Przed piętnastu laty odszedł do Pana po nagrodę jesienią 08. X.1994 r.
Dziś spoczywa obok kościoła i wspiera nas swoim wstawiennictwem.
W 1994 r. kolejnym proboszczem Parafii p.w. św. Jadwigi Królowej został Ks. Andrzej Gniedziejko.
Jego praca, to kontynuacja tego co zostało zapoczątkowane : dalsze umacnianie formującej się wspólnoty parafialnej. Drugim ważnym zadaniem to budowa kościoła :dwie kaplice, wiele sal, rozbudowa plebanii, (siedem nowych mieszkań), schody do górnego kościoła, wieża. wykonany sufit w kościele górnym, drzwi, elewacja zewnętrzna, oraz opracowanie wystroju wnętrza na podstawie projektu prof. Wincentego Kućmy. Zostało wykonane oświetlenie i nagłośnienie, ławki w głównej nawie, organy elektronowe i ponowne malowanie wnętrza. Wykonano konfesjonały i umeblowanie do zakrystii i kancelarii. Powstały dwa kościoły :górny i dolny.
Pierwsza Msza św. w kościele górnym została odprawiona w roku 2000. W 2004 roku położono granit na schodach przed kościołem, posadzkę w prezbiterium, oraz wykonano pierwszą partię witraży.
Z dniem 30 czerwca 2004 Ks. Proboszcz kan. Andrzej Gniedziejko zakończył pracę w Parafii p.w. św. Jadwigi Królowej. Niech mu Pan Bóg wynagrodzi jego posługiwanie.
Na stanowisko Proboszcza Parafii od roku 2005 powołał Ks. Arcybiskup Wojciech Ziemba Ks. kanonika KAZIMIERZA FIEDOROWICZA
W ciągu ostatnich 4 lat, do roku 2009, dzięki wielkiej ofiarności parafian i staraniom Proboszcza położono piękną posadzkę w całym kościele /1000m2/, przeprowadzono konieczne prace remontowe dachu i obu baszt północnej i południowej, zbudowano trwały ołtarz główny, lektorium i chrzcielnicę, oraz zespół elementów wystroju : tabernakulum, krzyż, rzeźba Chrystusa, rzeźba św. Jadwigi na ścianie frontowej w prezbiterium autorstwa artysty Jerzego Grygorczuka. Uzupełniono dużą część ławek. Powstały nowe witraże, wykonane w Krakowie autorstwa projektanta Jerzego Skąpskiego i wykonawcy Macieja Szwagierczyka. Powstały wyjątkowe w Białymstoku 57 -głosowe organy całkowicie mechaniczne. Zostały zakupione w Salzburgu w Austrii od Szkoły Muzycznej „Mozarteum”. To ogromne przedsięwzięcie wyjątkowe dla naszej parafii, a nawet w skali Archidiecezji. W ostatnim czasie została zakupiona w Mediugorie Figura zwana „Maryja z Nazaretu”, oraz wykonana iluminacja świątyni na zewnątrz. W tak krótkim czasie wykonano tak wiele bardzo kosztownych prac w czasach kryzysu , że żadna parafia, lub wyjątkowo która, może poszczycić się takimi osiągnięciami. Planujemy kolejne prace. na następnych 5 lat.
Kolejne plany Ks. Proboszcza, to ukończyć organy, wykonać ogrodzenie terenu i kościoła, zakupić płaskorzeźby chrztu Polski i Litwy przy Ołtarzu głównym, wykonać dużą kratę w przedsionku, wykonać i zawiesić Drogę Krzyżową w kościele Górnym, oraz dokonać remontu generalnego i wyposażyć dużą salę spotkań dla wszystkich grup, z wejściem od zewnątrz w dawnej stolarni, wstawić trzy krzyże złączone koroną św. Jadwigi jako przedłużenie niedokończonych elementów wieży kościelnej. Zamierzenia wielkie, ale życie je zweryfikuje.
Rok Jubileuszowy dla naszej Parafii przeżywaliśmy według kolejnych stacji duchowych. Były to ważne i piękne Misje św. w czerwcu 2008 roku – pierwsze w dziejach tej parafii. Następnie Peregrynacja Obrazu Jezusa Miłosiernego. Przygotowanie Parafialne i Beatyfikacja Ks. Michała Sopoćko. Podwyższenie Misyjnego Krzyża Chrystusowego. Różnego rodzaju serie Rekolekcji. Renowacja Misji od 01 czerwca. 2009r. Dwóch nowych kapłanów pochodzących z naszej parafii odprawiło Mszę św. prymicyjną. Rozwija się Odpust św. Jadwigi Królowej. Msze św. w uroczystej oprawie odprawiali w roku Jubileuszowym wyjątkowi i dostojni Goście: Ks. Arcybiskup Edward Ozorowski Metropolita Białostocki, Ks. Arcybiskup Stanisław Szymecki, Ks. Arcybiskup Tadeusz Kondrusiewicz z Mińska, Ks. Arcybiskup Kazimierz Nycz z Warszawy, Ks. Arcybiskup Francesco Pio Tamburino z Foggi, Ks. Infułat Antoni Kochański z Augustowa, Ks. Infułat Stanisław Strzelecki, Ks. Infułat Adam Krasiński. Tak zakończymy rok jubileuszowy 25-lecia naszej Parafii.
Takie są dzieje naszej Parafii, które dziś, po 25 latach przypominamy starszym, którzy to przeżyli i młodszym, aby poznali swoją historię. Historię swojej małej ojczyzny.
Za te wielkie wydarzenia. Dziękujmy Bogu Najwyższemu i sobie, że możemy je przeżywać. Niech wszystkim parafianom za wstawiennictwem śW. JADWIGI KRÓLOWEJ BÓG BŁOGOSŁAWI.